نوع رنگ لاکی مورد استفاده و همچنین سبز خاص قالی بختیاری از مهمترین ویژگی رنگ‌های فرش این استان است که با سایر موارد مشابه در دیگر فرش‌های ایران تفاوت دارد. رنگ‌های مورد استفاده در این قالی‌ها بیشتر در زمینه‌های قرمز٬ آبی روشن٬ آبی سیر٬ سبز٬ نارنجی و زرد است.

در گذشته زنان عشایر بختیاری در اوقات خاص یا هنگام جابه‌جایی‌های سالانه خود گیاهان رنگدار طبیعی را جمعآوری و خشک می‌کردند. سپس با شناختی که از خاصیت رنگ دهی آنها داشتند٬ آنها را در آب جوشانده و مایه رنگین آنها را استخراج کرده و همراه با دندانه آب انار ترش مورد استفاده قرار می‌دادند و رنگ‌های با ثباتی به دست می‌آوردند. امروزه متأسفانه رنگ‌های باثبات گیاهی جای خود را به رنگ‌های درخشان ولی بی‌ثبات شیمیایی داده‌اند. این روش رنگرزی باعث تندی رنگ‌های خامه می‌شود. در بعضی موارد برای کاستن شدت تندی و پختگی رنگ‌ها، از خاکستر استفاده می‌کنند.

دار مورد استفاده در اصفهان و توابع، دار عمودی است. وجود چوب دیگری به نام پله پیچ که از میان نخ‌های چله پائینی عبور می‌کند و به وسیله سیم‌های فلزی به زیر دار متصل می‌شود از امتیازات این دار است. در مراحل نهایی بافت و پایین کشی قالی و زمانی که به واسطه کوتاهی چله‌ها، عمل گره زدن چله‌های بالایی به سردار میسر نیست، با انتقال چوب پله پیچ به بالا و عبور چله‌های بالایی از میان آن و اتصال این چوب به سردار به کمک سیمهای فلزی بافت قالی ادامه می‌یابد. این عمل برای بافنده این امکان را فراهم می‌سازد تا بدون تغییر مکان به بافت بقیه قالی ادامه دهد. در بافت بخش‌های ساده، معمولاً از گره جفتی استفاده می‌شود و قسمتهای ظریف با گره تکی پر می‌شود. برخی بافندگان در بافت قسمت‌های ظریف نقشه، از خامه‌های ظریف تری استفاده می‌کنند و خامه ضخیم تر را در بافت زمینه ساده و بخش‌های یکنواخت به کار می‌برند. در نتیجه بخش‌هایی که با پرز خامه ظریف تر بافته شده، به پایین زدگی دچار می‌شود. تار وپود فرش‌های اصفهان از پنبه و گاه از پشم است، تار و پود قالی‌های ابریشمی اصفهان از ابریشم می‌باشند. قالی‌های زر بفت اصفهان یادآور قالیچه‌های پولونز که تار و پودشان از نخ‌های گرانبهاست می‌باشد.